I and Me.... She away...

มีความคิดจะทำเว็บศิษย์เก่าให้กับคณะ คิดแล้วก็ทำเลย..รออยู่เดี๋ยวหมดไฟ เลือก postnuke มาใช้แล้วหา modules ต่างๆ มาลงใช้ linux เป็น OS เดินทางไปติดตั้งที่หาดใหญ่ ก็สนุกดีได้รู้อะไรใหม่ๆ ก่อนหน้าแค่รู้ว่ามันคือ postnuke ใช้ไปแก้ไปตามที่เราต้องการบ้างก็ต้องนั่งศึกษาบ้างก็นั่งแปลให้เป็นไทยเพิ่มเติมจากที่ download มา ผมทำไปหาคนร่วมงานด้วยคือพี่ๆ เพื่อนๆ ร่วมคณะนั้นเอง มีพี่มาช่วยด้วย เราว่า postnuke มันก็ช่วยให้ทำอะไรๆ ได้ง่ายแล้วน่ายังไม่วายโดนบ่นว่าใช้ยากจัง ฮ่าๆ โดนบ่นทุกวันเราก็ยืนยันว่าวันนี้ใันยากแต่พอเข้าใจมันก็ง่ายขึ้น post ข่าวแรกพี่เค้าบอกว่า 2 ชม. เลยเนี๊ยะกว่าจะได้ ผมก็บอกว่า ครั้งนี้ 2 ชม. ครั้งต่อไปก็แค่ 5 นาทีนา .. ทำไปปรับไปเรื่อยๆ สนุกดีเหมือนกัน... ก็ลุ้นอยู่ว่าเครื่องจะรับ load ไหวหรือเปล่าเพราะตอนนี้คนใช้ยังน้อยอยู่ถ้ามากันมากๆเนี๊ยะจะตายไหมหว่า .. อีกเรื่องที่เห็นก็สถิติ ตอนนี้เครื่องปลายทางที่เป็น Windows$ เริ่มแซง linux แล้วแสดงว่าคนเข้ามากกว่าคนทำแล้วก็ใจชื้นขึ้นมาหน่อย สำหรับเพื่อนๆ พี่ๆ และ น้องๆ อก. มอ. ขอเชิญเข้าไปเยี่ยมเยียนเว็บศิษย์เก่าของเรากันได้นะครับ htt

บ่อยครั้งที่เราถามหาเหตุผล.. แต่สำหรับเรื่องบางอย่างมันก็หาเหตุผลไม่ได้จริงๆ ด้วยหรือถ้ามองลึกๆ ก็คงมีนั้นแหละ แต่ด้วยความเป็นคนก็คงเรียกว่าไม่มีเหตุผลนั้นแหละ .. มันก็คงจะจริงนะ หาเหตุอยู่มันคงไม่มีอะไรดีขึ้น..อยากทำสวนไม่หักร้างถางพงก็คงไม่ได้.. อืมม.. คงต้องลองไม่มีเหตุผลกับชีวิตบ้างอะไรๆ ก็คงจะดีขึ้น :-)

สองวันก่อนนอนไม่หลับเลยนั่งเอารูปเก่าออกมาดู อืมม อายุชัดเยอะระลึกความหลังไปเจอรูปสมัยเรียน ตอนรับน้อง อืมม โหดไม่เบาแฮะเรา ตอนนี้คงเอาออกมาเผยแพร่ได้แล้วมั้งเท่าที่ทราบระบบนี้ไม่มีแล้วที่คณะ น่าเสียดายเหมือนกัน ... Gallery

ช่วงนี้สมาธิสั้นจังทำอะไรไม่ค่อยได้นานนัก..ปวดกะบาลเสียจริงๆ ช่วงวันหยุดที่ผ่านมาถือโอกาสกลับบ้าน ไปไหว้อากงในช่วงเทศการเซงเม้ง ปกติไม่ค่อยมีใครเชื่อนะเนี๊ยะว่าเราก็ไหว้กะเค้าด้วยจีนอะไรตัวดำปิ๊ดปี๋ แบบนี้ฮ่าๆ กลับไปบ้านกะจะไปกอดน้อง Lucky แมวน้อยขวัญใจประจำบ้านสักหน่อย พอถึงมันจำเราไม่ได้อะ ช่างเป็นแมวซะจริงๆ เล้ย! โตเป็นหนุ่มพุงย้อยเชียวยอมแม่คนเดียวเท่านั้นอิจฉาจริงๆ กะแม่นะทำอะไรได้ทั้งนั้นเรียกปุ๊บวิ่งปั๊บ กะเราเหรอ เรียกให้ตายกระดิกหูสองทีแล้วก็นังเชิดเฮ้อ.... ช่วงกลางคืนเข้านอนเตรียมตัวเดินทางไปหาดใหญ่ได้ยินข่าวทางทีวีแว่วๆ ว่ามีระเบิดตั้งสามแห่ง เวรกรรม! แต่ช่างมันเถอะคงไม่มีอะไร ตื่นเช้าขึ้นมาได้ยินเสียงแม่บ่นทำนองว่าน่ากลัวนะมีระเบิด เอานาไม่มีอะไรนะแม่ แถวที่ผมจะไปมันไกลกัน ออกเดินทางไปขึ้นรถที่ไชยา เพื่อไปยังบ้านดอนในตัวเมืองสุราษฏร์ธานี แล้วนั่งรถต่อไปอีก 4 ชั่วโมงโคตรร้อนเลยรถบ้าอะไร นั่งทนเหงื่อท่วมตัว บางช่วงฝนตกหนักก็เย็นมาหน่อย แต่พอฝนหายก็ร้อนเหมือนเดิม เฮ้อ.. พอไปถึงก็ตะเวนส่งคนตามที่ต่างๆ จนหมดเหลือเราคนเดียว บอกว่าไม่ทันเวลาเดี๋ยวออกค่ามอร์เตอร์ไซให้ เอ้า! ที่คน