I and Me.... She away...

เมื่อวานตั้งใจไปดูหนังเรื่อง กั๊ก กะ กาวน์ แต่หนังมันจะออกโรงเลยมีไม่กี่รอบเลยดู หมานคร แทน ผมไม่เคยดูหนังแนวนี้มาก่อนดูแล้วชอบมากครับ ผมว่าผมได้อะไรๆ หลายๆ อย่าง แต่ก็มีอะไรหลายๆ อย่างที่ผมยังติดตามไม่ทันถ้ามีโอกาสคงดูอีกสักรอบ.. หนังดีครับอยากให้ดูกัน.. ออกมาตอนสี่ทุ่ม เออ... กั๊กกะกาวน์ที่ตั้งใจดูจะเข้าอีก 20 นาทีเลยซื้อตั๋วรอดูซะเลย... ก็ถือว่าคุ้มครับเพราะว่าชอบทั้งสองเรื่องเลย.. แฮะๆ

วันนี้ปลดหล่อย ISO ของ ลินุกซ์ทะเล 7.0 ออกสู้สาธารณะชนแล้ว... ดีใจแบบมึนๆ รอเสียงตอบรับจากผู้ใช้งานนี้คงเหนื่อยไปอีกนาน ฮ่าๆ แต่ไม่เป็นไรครับขอให้มีเสียงกลับมาไม่ว่าจะแนะนำ ชื่นชม หรือต่อว่าก็น้อมรับทั้งหมด เหนื่อยๆ เพลียๆ ยังไงซอบกล ทะเลรุ่นนี้ผ่านคลื่นลม พายุมาสาระพัด ทั้งเรื่องส่วนตัวที่ส่งผลต่องานด้วยเหมือนกันเดินมาได้ถึงวันนี้คงไม่ตายแล้วครับ ฮ่าๆ รันทดตัวเองจัง .... อยากปลดปล่อยตัวเองบ้าง.. อยากระเบิดความอัดอั้นให้มันหายไปกับกระแสคลื่น... โอยยย ชีวิต!!!

วันนี้ (เมื่อวานสิ) ได้หิ้ว AowThai ล่าสุดไปร้านพี่หน่อย ตั้งแต่ผมทำทะเลมาสามรุ่น ก่อนออกผมต้องไปทดสอบที่นี่ก่อนเสมอกลายเป็นธรรมเนียมไปแล้วมั้งเนี๊ยะ ไม่ไปไม่ยอมออกตัวจริงซะที (หาเรื่องไปกินไก่ กับ พิซซา) เมื่อคืนเลยไม่ได้หลับได้นอนเก็บข้อผิดพลาดให้ได้มากที่สุดกลัวเสียหน้าพี่หน่อย เมื่อปีที่แล้วไปเจอ bugs ตูมเลย วันนี้ตอนอยู่ไม่ค่อยเจอแฮะ ราบรื่นแต่พอกลับยังไม่ทันถึง lab เลยพี่หน่อยโทรมารายงานซะแล้ว ไม่รู้ว่า bug จริงๆ หรือเปล่า มีรูปมาฝากด้วยครับ ดูรูป

วันนี้ไปร่วมงาน MozParty 2 เนื่องในโอกาสที่ FireFox ได้ปล่อนรุ่น 1.0 ออกมา บรรยากาศเป็นกันเอง สมาชิกไปกันทั้งหมด ก็ประมาณ 18 คนนะนับจากรูปถ่าย งานนี้มีน้องเอา A Day มาแจกด้วย แถมมีการเล่นเกมกันอีก ทีม TLE ไปกันสองคนผมกับพี่กำธร แถวเล่นกันเองอีก โดนออกไปร้องเพลงทั้งคู่เลย กรรมมันหนีไม่พ้นจริงๆ ฮ่าๆ เกมแรกมีกติกาอยู่ว่าเมื่อคนที่กำลังร้องเพลงอยู่ร้องจบหนังสือ A Day อยู่ที่ใครคนนั้นต้องไปแนะนำตัวแล้วก็ร้องเพลงให้ฟังหนึ่งเพลง ตาแรกไปจบที่พี่กำธร ฮ่าๆ โดยการส่งต่อจากผมนี่เอง... พี่กำธรร้องให้ฟังก็เพราะดีนะ พอร้องจบพี่แกได้หนังสือ A Day มาอีกเล่ม เอาละสิไม่ทันตั้งตัว มาถึงก็ยื่นให้ผม ผมก็นึกว่ายื่นให้ดู พอรับเท่านั้นแหละ "ตอนนี้หนังสืออยู่ที่ใครค่ะ?" เฮือก... มันมีสองเล่ม สองคน โดนละตู ร้องเพลงเป็นกับเขาที่ไหน...ให้น้องอีกคนไปร้องก่อนโห.. เพลง Rock เลยครับท่าน ....ตาผมละ... เสียงไม่ให้แต่ใจรักครับ "หัวใจพรือโฉ้" เพลงหากิน (คำแปลอ่านเอาที่ Lang4Fun ครับ) ... ก่อนปิดงานมีรางวัลใหญ่ครับ เล่นเกมกันอีก Point มันมีอยู่ว่า "ใครมีสีแดงมากที่สุดเป็นผู้ชนะ" เอาละซี หากัน

วันนี้เข้าไปเยี่ยม thailinuxcafe.com เห็นข่าวเกี่ยวกับ web site ของอเมริกัน ที่แสดงความเสียใจต่อการเลือกตั้งที่ผ่านมาโดยลงทุนเปิด web site ขึ้นมาชื่อว่า http://www.sorryeverybody.com ความคิดวิ่งจี๊ดขึ้นสมองยามดึก ได้พี่ Kitty ช่วยในเรื่องสำนวนภาษาอังกฤษ เลยได้รูปออกมาแบบนี้ครับ ลืมๆๆๆ ขอฝาก blog Lang4Fun ไว้ในอ้อมกอดด้วยนะครับ ใครสนใจสามารถร่วมแสดงความคิดเห็นหรือซักถามกันได้

บทเพลงท้องถิ่นอีกเพลงที่ฟังแล้วให้ความหมายดีอีกเพลงที่ผมชอบคือเพลง "อิไซกูนิ" อย่าเพิ่งนึกว่าเป็นภาษาญี่ปุ่นนะครับ มันเป็นภาษาใต้ บ้านผมเองแฮะๆ แปลง่ายๆ ว่า "จะทำใมฉันละ" ประมาณว่าเรื่องของฉันอย่ามายุ่ง.. เนื้อร้องบางคำผมก็ให้ความหมายไม่ถูกเหมือนกันไม่แน่ใจว่าเป็นสร้อยหรือเป็นคำพูดจริงๆ เพราะท้องถิ่นใต้แต่ละที่พูดไม่เหมือนกัน... ลองอ่านเนื้อร้องข้างล่างดูครับ บทเพลง อิไซกูนิ.... ศิลปิน ด้ามขวาน จบละปริญญาโท โอ้โฮ.. ยังไม่มีสามี จบละปริญญาตรี มีลูกสามสี่คน มันเกี่ยวอะไหรละไอ้พวกจากัวมีผัวหม้ายผัว เรื่องส่วนตัวกู จบตรีจบโท ก็มีความรู้ใช่หนักหัวสูไอ้พวกเสือกเมือง จบปริญญาโทร โอ้โฮ.. ได้ทำงานดีๆ จบปริญญาตรีไม่เป็นกะหรี่แน่นอน มันเกี่ยวอะไหรละไอ้พวกหัวอี กระหรี่หม้ายหรี่ศักดิ์ศรีของกู จบตรีจบโทก็มีความรู้ ใช่หนักหัวสูไอ้พวกเสือกเมือง เอาได้เรียนเป็นหลัก ไอ้หย๊ะ... เรื่องรักไม่เคยรู้สึก อ่านๆ เขียนๆ ดึกๆ อะดึก อึดื่น คนไม่กล้าทัก... มันเกี่ยวอะไรอ๊ะไอ้ะพวกจันทร์หวัน วันแต่ละวันมันไม่ทำไหร เรื่องของชาวบ้านมาจุ้นจ้านทำใม เรื่องของหัวใจ อิไซกูนิ จบละปริญญาโท โอ้โฮ.. ยังไม่

อ๊ะๆ อย่าเพิ่งตกใจครับ แฟนใหม่ของผมคือมือถือตัวใหม่นั้นเองเพิ่งไปถอย Motorola A768 มาครับแอบมองมานานอดใจไม่ไหวนอกใจ Seimen ซะเลย ตอนนี้ผมใช้ผ่าน Bluetooth จาก Linux ส่วน การ sync อ่านดูต้องผ่าน Ir เลยยังไม่ได้ลอง เสียดาย usbnet kernel ยังไม่ support หึๆ เลยได้แค่รับส่ง file .....

เป็นอีกเพลงที่ฟังแล้วชอบมาก..ความหมายมันดีนะ ไม่รู้จะหาฟังกันได้ไหม ผมมีให้แต่เนื้อร้อง... บทเพลง: ผีเสื้อกับดอกไม้ ศิลปิน: เคียส ซ้ำจนแทบจะตายก็ยังมิวายจะหลาบจำ ถูกคนเขาทำใจดำออกอย่างนั้น ยังเชื่อคำยังเชื่อใจยังไม่จำ ก็ใจมันดื้อดึงมันขัดขืนอยู่ร่ำไป ก็ใจมันอ่อนไหว อ่อนแอเมื่อพบเจอ ผีเสื้อตัวน้อย ล่องลอยอยู่ในฝัน ชื่นชมกับความหวาน และสีสันสวยงาม โดยไม่รู้ว่าดอกไม้นั้นมีพิษ โดยไม่รู้ว่าดอกไม้นั้นมีภัย ร้องเธอเธอร้องไป ในเมื่อหัวใจมันโง่เอง ปล่อยน้ำตาไหลละเลง เป็นบทเพลงแห่งความเขลา เพื่อตอกย้ำให้กับใจยังไม่จำ ก็ใจมันเลอะเลือน ด้วยรักเพราะงมงาย จิตใจจึงวุ่นวายอ่อนแอไร้เหตุผล ผีเสื้อตัวน้อย ล่องลอยอยู่ในฝัน สักวันจะหล่นลง ปีกคงจะร่วงโรย ผีเสื้อตัวน้อย ล่องลอยติดตามฝัน สักวันจะหล่นดิน สูญสิ้นทั้งวิญญา โดยไม่รู้ว่าดอกไม้นั้นมีพิษ โดยไม่รู้ว่าดอกไม้นั้นมีภัย เจ้าไม่รู้ว่าดอกไม้นั้นมีพิษ เจ้าไม่รู้ว่าดอกไม้นั้นมีภัย ก็ใจมันเลอะเลือน ด้วยรักเพราะงมงาย จิตใจจึงวุ่นวายอ่อนแอไร้เหตุผล ผีเสื้อตัวน้อย ล่องลอยอยู่ในฝัน สักวันจะหล่นลง ปีกคงจะร่วงโรย ผีเสื้อตัวน้อย ล่องลอยติดตามฝัน สักวันจะหล่นดิน

อยากเขียน blog ทุกวันอยากบันทึกอะไรๆ ไว้บ้างแต่เผลอแป๊บเดียวก็นานโขเลยที่ไม่ได้เขียน ช่วงนี้ไล่ล่าแมลงปีกแข็งในท้องทะเลอ่าวไทย.. lab เหมือนบ้านเข้าไปทุกวัน สาวไหนจะมาสนเนี๊ยะ ไม่หล่อแล้วยังไม่มีเวลาอีกทำใจดีกว่า... เชื่อไหมละครับว่า ทะเลดึกเวลาส่วนตัวจนต้องเสียเธอไป... เช้านี้ต้องไปเฝ้าบู๊ธอีก 1 วันที่เมืองทอง วันนี้ก็ไปมา ไปนั่ง ลองอ่าวไทยก็ได้อะไรเพิ่มขึ้นเพราะเครื่องมันไม่เหมือนที่ lab น่าจะทำให้ support ทีนรึ่นจริง...

ทดสอบครับ blog ยิงเข้า opentle เพี้ยนๆ

ยังมีชีวิตอยู่...ยังคล้ายๆ รวมเพลง Dance RCA แบบ Non Stop บางครั้งอยากขอโทษสังคมที่ไม่สามารถตอบสนองได้ตามที่ใจต้องการ .... วันนี้ครบรอบสองปีที่ได้บริจาคเลือดให้กับ รพ. ธรรมศาสตร์ ตั้งแต่มาทำงานที่นี่ก็บริจาคมาอย่างสม่ำเสมอ สามเดือนครั้ง อย่างน้อยๆ ก็ได้ทำบุญบ้าง ปกติไม่ได้เข้าวัดเข้าวาอยู่แล้ว ถ้าบาปบุญมีจริงก็น่าจะช่วยได้บ้าง แต่กระนั้นก็ใช่หวังบุญอะไร บริจาคเพราะเห็นว่ามันไม่ได้เบียดเบียนอะไรเรา เรามีให้ก็ให้ สบายใจมากกว่า.. ส่วนงานช่วงนี้ปั่นกันสุดๆ กลัวเหมือนกันว่าออกไปสังคมจะยอมรับแค่ไหน.. แต่ก็สบายใจระดับว่าเราทำด้วยแรงกายแรงใจจริงๆ ไม่ได้ทำฉาบฉวย ยอมรับความคิดเห็นเสมอ... ยามว่างวันนี้เราทำสิ่งที่เราเคยวิจารย์คนอื่น นั้นคือเล่นเกม ฮ่าๆ เล่นจริงจังซะด้วยสิ วันละสองเวลา เช้า เย็น ยังดีที่ไม่เบียดเบียนเวลางาน...สาธุ

ว้าวว ...ในที่สุดก็สามารถใช้ Blogger Composer กับ FireFox บน LinuxTLE ได้สักทีหลังจากที่รุ่น 0.9.x บน ทะเลมันเพี้ยนๆ ใช้งาน Composer อันนี้ไม่ได้ จะปลดระวาง Moizlla ชุดใหญ่ละเดี๋ยวลอง Thunderbird ดูก่อน.... แว๊บ ไปปั่นต่อ

เมื่อวานเดินทางมาใต้หวันตอนเช้ามืด แต่ขึ้นเครื่องตอน เจ็ดโมงเช้าถึงที่นี่ก็ 11 โมง 40 เวลาใต้หวัน บ้านเราก็ 10 โมง 40 มาถึงเข้าที่พักแล้วก็ออกมาเดินสำรวจรอบๆ อาศัยเดินเอาเพราะกลัวหลงเพราะที่นี่อะไรๆ ก็ภาษาจีนทั้งนั้น ช่วงนี้ใต้หวันร้อนจริงๆ ร้อนเหมือนกรุงเทพเลย ประมาณ 34 องศาเดินกันลิ้นห้อยเลย ตอนกลับที่พักเจอฝนตกเข้าอีก สองฤดูเลย แล้วว่างๆ จะเล่าแบบรายละเอียดให้ฟังนะครับวันนี้ยังขี้เกียจพิมพ์ยาวๆ คืนนี้จะไปเรียงความมาให้ครับ

สองวันก่อนพี่ Kitty message มาบอกว่า KDE ออก 3.3 แล้วนะตอนนั้นก็อืมม ตั้งใจจะออก 3.2.3 กลับมานั่งไล่ดูมันก็ต่างไม่เยอะ Build ไม่ยากเลยจัดการนั่ง build ทั้งคืนเลยยังไม่เสร็จฮ่าๆ ส่วน AowThai กำลัง Merge ตัวติดตั้งจาก Neverlock เท่าที่ดูก็ผ่านฉลุยเหลือ bugs บางอย่างเช่น firstboot ไม่ขึ้นค้างไปเลย แต่ติดตั้งผ่าน network ทดสอบเร็วจังเร็วจนน่าตกใจฮ่าๆ เกิดอะไรขึ้น ถ้าตัดแผ่นจะเร็วแบบนี้ไหมหนอ

ปกติเป็นคนไม่ชอบเล่นเกมเอาซะมากๆ เพราะเล่นแล้วมันติด เคยเขียนวิจารณ์เด็กๆ ที่เล่นเกมสมัยก่อนโน้นมาครั้งหนึ่ง มาช่วงนี้ได้เล่น bzflag เล่นเป็นทีมกันค่อน Lab ช่วงเย็นๆ ดีแฮะหลายๆ คนลง Linux กันเพื่อเล่นเกมนี้ฮ่าๆ ทำ server ขึ้นมายิงกันมันดีภาพสวยยิ่งลูกกระสุนนี่สีสวยมาก เมื่อคืนคุยกันใน #TLWG เลยได้ดวนกัน server นอกแต่มันกระตุกมาก ยิงเท่าไหร่ก็ไม่ตายเซ็งนิดหน่อย server เร็วๆ ก็คนเยอะไปหน่อยเล่นไม่เก่งโดนยิงไม่ได้ตั้งตัวเลย จริงๆ เกมนี้เล่นได้ทั้ง Window$ Linux และ Mac ครับ เมื่อคืนเล่นบน eMac สำหรับคนที่มองเกมบน Linux ลองดูตัวนี้ได้เลยครับแต่ Card นี้ Nvidia พร้อม Driver นะครับไม่งั้นเห็นเป็นแท่งๆ แถมช้าด้วยตัวหน้าใช้ SDL ด้วยไม่แน่อาจเล่นได้หลายๆ Card ก็ได้กำลังรอครับมีธงใหม่ๆ หลายธงเลย

ชีวิตผ่านรอบวันเกิดมาอีกปีแล้วละ แก่แล้วยังไม่มีอะไรดีๆ ในชีวิตมากนักแย่จัง ผ่านร้อนผ่านหนาวมาก็พอสมควรแลัวถ้าคิดกันที่ 60 ก็เกือบครึ่งชีวิตแล้วนะเรา ช่วงนี้วุ่นๆ ชีวิตมั่วๆ ยังไงไม่รู้เบื่อกับอะไรบางอย่างที่ยิ่งทำยิ่งไร้ค่า ฮ่าๆ ยังไม่หายอีกแฮะอาการนี้

ช่วงนี้หนีไปพักซักหน่อย build aowthai ไปเกือบเสร็จแล้วละ รอให้ Neverlock ทดสอบตัวติดตั้งเดี๋ยวจะได้ตัดแผ่นทดสอบกันสักที ตั้งใจจะเดินทางวันนี้แต่อะไรๆ ยังไม่ลงตัวเลยค่อยไปพรุ่งนี้ ไปครั้งนี้ก็ไปเจอเพื่อนๆ ในงาน เกษตรที่มอ. เค้าจัดกันทุกปี สมัยเรียนเป็นงานที่สนุกมากงานหนึ่งของกลุ่มเพื่อนๆ เพราะจะได้ออกร้านกันขายอาหารขายไวน์ "เจ้านกน้อยบินไปไร้คอนเกาะ เจ้าจะเหาะบินไปนานแค่ไหน เจ้าละลิ่วปลิวไปไกลหัวใจ เหนื่อยแค่ไหนจึงหยุดสุดคืนคอน" กลอนแรกในรอบเกือบสิบปีเมื่อก่อนชอบแต่งเล่นแต่งจีบสาว ช่วงหลังมัวบ้างานเลยไม่ค่อยมีอารมณ์แบบนี้....ไปละครับเจอกันใหม่

จากที่ไปออกรายการวิทยุกับ Neverlock เมื่อวันที่ 5 ที่ผ่านมา ลองค้นๆ หา stream ย้อนหลังดูไปเจอแล้วครับที่ mms://203.146.250.76/PlayFM05082004.wma ผมลองฟังกับ xine + win32Codec ได้ครับ แต่ mplayer เครื่องผมมันฟังไม่ได้แฮะ งง ช่วงที่ออกประมาณนาทีที่ 23 ครับรายการทั้งหมด 2 ชั่วโมงเต็มผมออก 15 นาที

เมื่อวาน (05/08/04) ไปเฝ้าบูธที่งาน ICT Expo ที่เมืองทองตอนเย็นใกล้จะกลับมีน้องจากรายการวิทยุ playFM ของ 102.0 มาติดต่อขอไปคุย On Air ถามว่าวันไหนเพราะในใจนึกว่าจะได้หาคนเตรียมเนื้อหาได้ คำตอบคือคืนนี้ค่ะพี่ โอ้เจ้า โทรหาพี่กำธรติดประชุมอยู่ เลยบอกน้องเค้าว่าเดี๋ยวจะโทรให้คำตอบว่าใครจะไป เพราะนัดกัน 20:30 น. ที่สถานี เลิกงานโทรหาพี่กำธรอีกรอบ พี่แกเพิ่งประชุมเสร็จเลยให้โอกาสผมกะ ต้า (NeverLock) ไปกันสองคนโทรไปแจ้งชื่อเป็นที่เรียบร้อยก็ควักแผนที่ที่น้องเค้าเขียนไว้ให ้มาดูวางแผนการเดินทางเพราะต่างกันต่างไม่ชำนาญทางในเมืองทั้งคู่ ในที่สุดตัดสินใจไปกันเลยเพราะเผื่อเวลาหลงทางไว้ด้วย ไปถึงสถานีเร็วกว่าเวลานัดครึ่งชั่วโมงเห็นจะได้เข้าไปลึกเอาการ สถานีอยู่ในโรงเรียนทหารขนส่งแถว แยกเกียกกาย นั่งรออยู่ข้างๆ พี่คนจัดรายการแต่ไม่รู้ว่าเป็นใครก็ยั่งไปสักพัก โทรไปถามน้องคนที่นัดไว้น้องเค้าก็บอกว่าให้นั่งรอไปก่อนถ้ามีผู้ชายนั่งรอ อยู่แถวนั้นก็แสดงว่าเป็นนักจัดรายการ เลยเข้าไปทักทราบชื่อภายหลังว่า Mr.P เลยนั่งโม้เรื่อง Linux กันมันไปเลยสักพักก็มีนักจัดรายการสาวเดินเข้ามา Mr.P แนะนำชื่อว่า โชยุ (น่ารั

บทเพลงเพื่อชีวิต "แสงจันทร์" เป็นบทเพลงหนึ่งที่ชอบมากๆ ขับร้องโดย มาลีฮวนน่า เนื้อร้องนี่ผมยังไม่ชัวร์ว่าจะเขียนถูกทั้งหมดหรือไม่นะครับ แสงจันทร์กระจ่าง ส่องนำทางสัญจร คิดถึงนางฟ้าอรชร ป่านนี้นางนอนหลับแล้วหรือยัง แสงจันทร์นวลใหญ่ ข้าจ่อมจมอยู่ในภวังค์ เรไรเสียงไพรแว่วดัง ยิ่งฟังยิ่งเหงาจับใจ คิดถึง เดินทางกลางเถื่อนกลางหมู่เดือนและหมู่ดาว แหงนมองฟ้าดั่งมองหาเงา ของเยาวมาลย์อยู่ในสายลม ผู้ใดซ่อนเจ้า น้ำค้างเหน็บหนาวและขื่นขม น้ำตาหยด หยดทุกข์ระทม พร่างพรมอยู่ในสองตา หวั่นไหว * เอาใจและร่าง ออกมาวางเดิมพัน เดินทางไกลอยู่ใต้แสงจันทร์ คิดถึงทุกวัน คิดถึงทุกคืน คิดถึงคนรัก ชุบชูใจให้ตื่นฟื้น โอ้ฝันอยู่ทุกค่ำคืน ในคืนที่มีแสงจันทร์ อ่อนหวาน ** เอาความฝันใฝ่ สองเราไว้ที่ปลายฟ้า เดินทางผ่าน สายธารเวลา ขอให้ศรัทธา อย่าลืมลางเลือน รอแสงสว่าง อรุณรุ่งรางมาเยือน ฝากใจไว้กับแสงดาวเดือน ขอให้มาเยือนอยู่ในนิทรา (หลับฝัน) (*,**) ลองฟังกัน ที่นี่ นะครับ

วันนี้ไม่ใช่วันเกิดผมนะ.. แต่เป็นวันเกิดของใครคนหนึ่ง ไม่มีโอกาสได้ไปหา ไม่มีโอกาสไปยื่นของขวัญให้กับมือ แต่ส่งไปให้แล้วละ ... จะดีใจไหมหนอ.. คนส่งดีใจจังที่ส่งถึงมือ แต่ถึงมือคนรับแล้วจะดีใจเหมือนคนส่งหรือเปล่านะ ?

จริงๆ แล้วเราเดินด้วยขาจริงหรือ ? ถามโง่แฮะ ใครๆ ก็รู้ว่าเราไม่ได้เอาหัวเดิน .. อืมม จริงๆ แล้วผมไม่ได้ซื่อขนาดนั้น การเดินในความหมายของผมคือการเดินไปข้างหน้า.. การนำพาภาระ และ กิจกรรมทั้งปวงที่เราคิดว่าเราต้องทำ การเดินแบบนี้จำเป็นต้องมีพลัง และ กำลังที่เกิดขึ้นจาก จิตใจ หรือที่เรียกกันว่า กำลังใจ นั้นเอง กำลังใจ มี source หรือแหล่งกำเนิดไม่เหมือนกันในแต่ละคน แต่ละช่วงชีวิตก็สามารถเปลี่ยนแปลง Source ไปเรื่อยๆ เด็กๆ อาจมีเพื่อนๆ เป็นกำลังใจ เพื่อนกินเพื่อนตายก็ว่าไป โตมาหน่อย อาจมีแฟน คนรู้ใจ โตมาหน่อย ก็อาจเป็นความหวังในอนาคต พอแก่เข้าหน่อยอาจมีครอบครัว ลูกๆ ดังนั้นบางช่วงชีวิตของเราอาจมีบ้างที่ Source มันหายไปหรือสับสนไม่รู้จะยึด Source ไหนดี แต่ถ้าคิดให้ดีแล้ว ตัวเรานี่แหละเป็น Source ที่ดีที่สุด ติดตัวเรามาตั้งแต่เกิด เป็นตัวแทนของพ่อและแม่ .... เมื่อรู้แล้วในบางครั้งที่ไม่มี Source ใดให้ยึดเหนี่ยวก็จงทำตัวเองให้มีค่าสำหรับตัวเองเถิด.....

เอ.. สงสัยตัวเองตั้งแต่หัวข้อแล้วทำใมต้องเอาทุกข์ขึ้นก่อนด้วย ? วันก่อนระหว่างที่ผมเดินเข้า sci park ที่ทำงานตอนเช้าตามปกติ ได้ยินเสียงพระท่านทางวิทยุแห่งประเทศไทยจับใจความได้คือท่านพูดเรื่องความทุกข์กับความสุข ท่านว่า คนเราที่เกิดมาอยู่บนความสบาย มีคนเอาอกใจตามใจตั้งแต่เล็ก พบแต่ความสุข ครั้นได้รับความทุกข์เพียงน้อยนิดก็จะทำให้รู้สึกว่าความทุกข์นั้นยิ่งใหญ่นักหนา แต่สำหรับคนที่เกิดมาต้องดิ้นรนมีความทุกข์บ้างสุขบ้างเมื่อครั้นได้รับความสุขเพียงน้อยนิดก็รู้สึกว่าเป็นความสุขอันใหญ่หลวงเหมือนกัน ฟังแล้วก็มองดูตัวเองเหมือนกันชีวิตเราก็ใช่จะสุข หรือทุกข์มากมายอะไรนักเป็นคนธรรมดาชนชั้นกลางค่อนไปทางล่างนิดๆ ความสุขพอประมาณ ความทุกข์พอหอมปากหอมคอ ก็ยังดีที่ไม่ทุกข์มาก สุขมาก สำหรับวันนี้ก็คงเป็นช่วงจังหวะ แห่งทุกข์ที่กำลังรอความสุขที่น้อยนิดแต่ยิ่งใหญ่ก็เป็นได้

การเดินอยู่บนเส้นทางเส้นทางหนึ่ง ซึ่งเคยเป็นทั้งความจริง และ ความฝัน เราเดินบนปัจจุบันคือความจริง ส่วนข้างหน้าเราวาดฝันไว้ มีใครบางคนบอกว่าเขาไม่สนใจว่าข้างหน้าจะเป็นอย่างไร เขาขอแค่วันนี้ให้ดีที่สุด มันก็จริง แต่ผมเห็นคนคนนั้นกำลังทำร้ายตัวเองในวันนี้ ทำร้ายตัวเองด้วยทิฐิ การเอาชนะ ศักดิ์ศรี จนลืมตัวไป เอาความโกรธ ความหลงมาปิดกั้นความดีงาม ปิดกันโอกาส ถามว่าเขารู้ไหม เขารู้แต่สถานะการคนอื่นมองอีกแบบ คนอื่นมองว่าเล็กน้อยแต่สำหรับเขามันยิ่งใหญ่นัก เขาถอยไม่ได้ เขาแพ้ไม่ได้ จริงๆแล้วเขากำลังแพ้... สำหรับผมแล้วคงได้แค่มองห่างๆ เอาใจช่วยให้ความมืดมนที่ปิดกั้นใจและตาให้จางในเร็ววัน ยืนที่เดิมมองด้วยความห่วงใย มันคงมีสักวันที่เวลาจะให้โอกาสผมบ้าง ผมเชื่อในความดี และความมั่นคง ผมจะเจ็บอีกไม่นาน....

นึกถึงเพลงสมัยเด็กๆ จันทร์เจ้าขา.. มาวันนี้ถ้าขอได้จริงๆ ผมอยากขอเวลาให้อะไรๆ มันได้ผ่านพ้นไปได้ด้วยดี มีความสุขกันทุกฝ่าย ต่างคนต่างความคิด แต่มันสามารถใช้เวลาพิสูจน์กันได้ ผมใช้เวลามาอย่างสิ้นเปลืองโดยตลอด วันนี้จันทร์เจ้าขา ขอเวลาสักนิดเดียวจะได้ไหม ให้ใจของคนห่างไกลกลับมาใกล้กันเหมือนเดิม.....

ไม่รักแต่คิดถึง : เฉลียง ชีวิตบางช่วงที่เกี่ยวกัน เราได้แลกเปลี่ยนซึ่งความฝัน หลายครั้งหลายหน... หัวใจไม่ตรงกัน แต่รู้กันต่างคนมีน้ำใจ เธอไม่ต้องนวลอย่างดวงจันทร์ และฉันไม่ใช่ดวงตะวันฉาย เราเพียงเป็นคน คบกันตามสบาย เมื่อร้างไกลห่วงใยก็แล้วกัน * ไม่สำคัญ...ว่าเธอมีใคร ไม่ใช่กงการอะไรของฉัน ไม่สนใจเมื่อเธอสุขสันต์ ขอรู้เพียงวันที่เธอไม่มีใคร ยังไม่ประคองถ้าเธอล้ม ถ้าเธอลุกขึ้นยืนได้เองไหว ขอรู้....ขอเห็นว่าเธอเดินเองได้ จะขอมองดูไกล ๆ อย่างชื่นชม (ซ้ำ * ) ไม่สำคัญ....ว่าเธอมีใคร ไม่ใช่กงการอะไรของฉัน ต่างหนทางของต่างเรานั้น ถึงแม้ว่าเราจะไกลซักเพียงไหน ไม่รักแต่คิดถึง ไม่รักแต่คิดถึง............. ------ บทเพลงนี้มีใครคนหนึ่งเคยมอบให้เมื่อหลายปีก่อน ตอนนั้นก็เข้าใจระดับหนึ่ง แต่มาวันนี้มันทำให้เข้าใจมากขึ้น และรับรู้ถึงความรู้สึกกันมากขึ้น วันนี้วันที่เราไม่มีใคร คนคนนั้นยังพร้อมที่จะให้กำลังใจ กำลังใจบริสุทธิ์จริงๆ มันเป็นความห่วงใยที่มิใช่ความรักของหนุ่มสาว.... วันนั้นเราเองต้องการแค่ความรักเมื่อไม่ได้ก็เกิดความผิดหวัง..... คงทำร้ายความบร

เสาร์ อาทิตย์นี้ผมไม่อยู่หน้าคอมพิวเตอร์ สองวันไปเที่ยวกับเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ใน lab หวังว่าจะหายเศร้าลงบ้าง ไม่รู้นะหวังไว้แบบนั้น (ยังหวังอีก) เมื่อเช้าคุยกับพี่ Kitty เรื่องบอล ผมบอกไปว่าผมไม่ชอบ บอล เกลียดก็ว่าได้่ ใครคุยเรื่องบอลผมจะไม่ค่อยชอบเท่าไหร่ ไม่รู้ว่าทำใมเหมือนกันเกลียดเข้าไส้แน่ถ้าไปกับเพื่อนๆ นั่งดูบอลก็ได้นะ แต่นั่งหันหลังให้ ช่วงนี้ผมหงุดหงิดง่าย โมโหง่าย ดูอะไรๆ จะขวางหูขวางตาไปหมด จิตใจไม่ปกติเอาเสียเลย มีหลายเรื่องเข้ามาพร้อมๆ กัน ทิ้งไว้สักสองวันแล้วค่อยมาหงุดหงิดใหม่วันจันทร์

เดินต้องเดินต่อไปข้างหน้า .... วันนี้ถึงแม้ไม่สดใสแต่ยังคงต้องเดิน เดินบนเส้นทางที่ไม่รู้ว่ามันจะเกิดอะไรขึ้นต่อไป คงไม่มานั่งคิดให้วุ่นวายอีกแล้ว ทำวันนี้ทำเพื่อพรุ่งนี้เท่านั้น ไม่หวังข้ามวันให้มันวุ่นวาย เมื่อก่อนผมคิดวางอะไรต่อมิอะไรไว้บนสมองซะเยอะแยะไปหมด จนมันอยากที่จะถอนออก .. วันนี้นั่งรถเมล์ เจอคนขับเทวดาอีกแล้ว.. จริงๆ ก็พยายามไม่สนใจนะแต่ตลอดทางมันทำพฤติกรรม เกินมนุษย์ เลยหงุดหงิดได้เหมือนกัน จริงๆ ก็ยังไม่สบายอยู่วันนี้แต่มันครบรอบบริจาคเลือดอีกแล้ว อยากไปตั้งแต่ไม่ครบกำหนด เดี๊ยวก็ไปดูไม่รู้เลือดจะยังเข้มข้นอยู่หรือเปล่า ความคิดเปลี่ยนไป.... จริงๆ มันก็เป็นความคิดพื้นฐานของผมมานานแล้วนะ เรื่องภายภาคหน้าจุดมุ่งหมายของผมมันไม่ใช่ความสุข หรือเงินทอง จุดสุดท้ายผมยกให้ความตาย มาตอนนี้ผมไม่แคร์ความตาย แต่ก้ไม่ใช่จะละเลย แต่ถ้าถามว่าถ้ารู้ว่าพรุ่งนี้ผมจะตาย ผมจะรู้สึกอย่างไร ตอนนี้ผมตอบได้เต็มปากว่า ผมไม่รู้สึกอะไรทั้งนั้น ผมว่ามันเป็นการดีนะ ปกติผมไม่เชื่อในเรื่องชาติภพอยู่แล้ว ผมเชื่อเรื่องการดับมากกว่า แต่ถ้าจะโยงเข้าเรื่องกรรม การตายเร็วอาจจะหมายถึงกรรมเราหมดท

เมื่อเช้านอนตอนตี 4 หลับไม่ดีเลย ไอตลอดเซ็งจริงๆ ตอนแรกก็จะหายแล้วแหละเมื่อวานไปกินกาแฟเย็นมา แถมด้วยโรตีหวานๆ ไอใหญ่ แคร๊กๆๆ ตอนแรกกะว่าพรุ่งนี้จะไป บริจาคเลือดตามกำหนดการ 3 เดือนครั้ง พอดียังไม่ว่างกันอีก ไม่สบายด้วยเลยเลื่อนไปก่อน build kernel มาสองสามวันกว่าจะผ่าน... ยังไม่ลองหลายๆ เครื่องเลย

เข้าไปอ่าน blog พี่หน่อย เจอคำถ้อยคำ โดนใจหลายถ้อยคำเหมือนกัน .... “คนเราสามารถที่จะรักใครได้มากกว่าหนึ่ง แต่จะมีเพียงหนึ่งเท่านั้นที่เราจะรักได้จนตลอดชีวิต” อ่านทั้งหมดได้ที่ http://noistuff.blogspot.com/2004/06/blog-post_27.html อืมม อาจเป็นไปได้ว่าเมื่อก่อนเราก็แค่ส่วนหนึ่ง แต่ไม่ใช่ ส่วนของชีวิตเธอทั้งชีวิต.....

ถามว่าพื้นฐานแล้วคนเรารู้หรือเปล่าว่าอะไรเป็นอะไร ตอบว่ารู้ แต่พอเหตุการณ์มันเกิดกับตัวเอง สิ่งที่เคยรับรู้มันยากที่จะรับได้ มันยากจริงๆ ถามว่ารู้หรือเปล่าว่าการจมอยู่กับความทุกข์มันไม่ได้ประโยชน์ ตอบว่ารู้ แต่มันยังค้างคาใจอยู่หลายเรื่อง ถามว่าอยากคิดมากหรือเปล่า ตอบว่าไม่อยาก มันทำให้อะไรๆ ต่างๆ แย่ลง แต่มันยังห้ามใจในตอนนี้ไม่ได้จริงๆ อยากหนีไปให้ไกลๆ สักพักแต่ยังทำไม่ได้เลยต้องจำทนกับความปวดร้าว ความเจ็บปวดที่แสนโง่เขลา .... เธอจะหนีปัญหา ไปนานแค่ไหน...

วันนี้นัดว่าจะไปหาอะไรกินกับน้องๆ กินไปคุยไป น้องที่ว่าก็คือ สิต (itga) ซึ่งเคยทำงานด้วยกันและรู้จักกันมานานตั้งแต่สมัยเรียน เมื่อก่อนก็เคยปลอบตอนหวานใจเขาบอกเลิกเหมือนกัน มาวันนี้สลับกันฮ่าๆ ออ มีน้องอีกคนยังไม่เคยเจอ ชื่อส้ม ดูท่าทางน่าจะซนน่าดู เป็นเพื่อนกับสิต ก็นัดเจอกันสามคน ไม่รู้ว่าเราไปกวนเขาหรือเปล่าเนี๊ยะ แต่อาสาเป็นเจ้ามือแล้วยังไงก็ต้องไป ยังไออยู่แต่เจ็บคอน้อยลง กินทั้งไอติม น้ำแข็งสารพัด เดี๊ยวก็หาย วันนี้ไปกินไรดีหว่า.... ตื่นมาปวดหัวจัง.... ยังคิดเหมือนเดิม บ้าจริงๆ

ผมเคยได้ยินเรื่องราวเกี่ยวกับคนสองคน เกี่ยวกับคำถามที่มีต่อกัน "ทำใม ?" ถ้าคู่ไหนมีคำถามแบบนี้ซ้ำแล้วซ้ำอีก ย่อมแสดงให้เห็นถึงความไม่ไว้ใจกัน แสดงถึงการน้อยซึ่งเหตุผล มาวันนี้คำว่าทำใมมันวนเวียนอยู่ในสมอง มันถามตอกย้ำ อยู่แบบนี้ เวลาตลอดทั้งชีวิตการทำงาน ทุ่มเทให้กับงาน ทุ่มเทจนไม่มีเวลาให้กับความเป็นส่วนตัว มาวันนี้มันทำให้สิ่งที่เคยเป็นเปลี่ยนไป มันไม่มีอะไรดีขึ้น ...... ทำใม ? แสดงว่าผมยังต้องหาคำตอบให้กับชีวิตไปนาน

ตอนสายๆ โดนเกณฑ์ไปรับเสด็จสมเด็จพระเทพฯ ตอนลงไปเป็นฤดูร้อน แดดจ้าเชียว ถ้าร้อนนานอีกหน่อยมีสิทธิ์วืดได้ ยืนรอพร้อมจัดแถวไปถึงตึก MTEC โน้นแนะ ข้ามถิ่นไปสองตึกเลยจัดแถวยืนห่างๆ กันเพราะคนน้อยตอนแรกกางแขนออก ก็ยังไม่เต็ม ตอนหลังเลยเอา 4 ช่วงแขน ยืนรอสักพักก็เปลี่ยนฤดูกลายเป็นฤดูฝน ฝนลงเม็ดมาพรำๆ ซ้ำเติมหวัดก็ยังไม่หาย จะวิ่งก็ไม่ได้ มันตกไม่หนักเท่าไหร่นัก รับเสด็จเสร็จก็ขึ้นมาทำงานต่อ รอ อ.วิภัทธ มาเยี่ยมด้วย ก็ได้คุยกัน แลกเปลี่ยนในเรื่องเทคนิค ตอนเที่ยงได้กาแฟหอมกรุ่น free ไปอีกคนละแก้ว อ.วิภัทธ เป็นเจ้ามือ :) ตอนสี่โมงชวน หิน กับ อ้อ ไปเดินดูงาน การประชุมประจำปี สวทช. Nanotechnology : the Challenge for Thailand ที่ตึกเพิ่งสร้างใหม่ เมื่อสองสามวันยังสร้างอยู่เลยวันนี้เสร็จแล้ว โคตรหรู เหมือนคนละโลกกะตึก NECTEC เลย วันหลังคงจัดงานแถวนี้ สบายๆ ขอตัวไปไอต่อ...แค๊กๆๆ

ยังเจ็บคอไม่หายเจ็บมากขึ้นด้วยแฮะ ไอแล้วรำคาญไม่ชอบเลย .... นั่งฟังเพลง เส้นขนาน ของ Bomp มาหลายรอบแล้ว ความหมายก็โอเค ฟังแล้วฟังอีก ทำให้นึกถึงเส้นตรงสองเส้น มันสามารถเป็นไปได้กี่แบบ ? 1. ออกจากจุดเดียวกันห่างกันออกไปเรื่อยๆ จนไม่สามารถเจอกันอีกต่อไป 2. มากจากที่แสนไกล วิ่งเข้าหากัน 2.1 หยุดตรงจุดเดียวกัน 2.2 เจอกันตรงจุดหนึ่ง แล้วห่างกันออกไปเหมือนข้อ 1 3. เส้นขนาน เส้นขนานไม่มีโอกาสได้่เจอและสัมผัสกัน แต่ยังเห็นกันตลอดไป อยากเป็นแบบไหนดี ?

เมื่อกี้หลบไปนอนเพราะเพลียมาก นอนไม่หลับ ปวดหัวเข้าไปใหญ่ เป็นอะไรไปละเนี๊ยะ .... อยากนอนจริงๆ นะ เวรกรรมอะไรกันนักหนา .....

เช้านี้... ผมยังตื่นขึ้นมาตามปกติ นอนดูนาฬิกาบนหน้าปัดมือถือ ... เผลองีบไปเหมือนกับนานแสนนาน แต่จริงๆ แล้วแค่ 5 นาทีเอง ต่างกับเมื่อก่อน เผลอกลับไปแป๊บเดียวแต่ตื่นมาโห ตั้งชั่วโมง คิดดูช่วงนี้นอนเพราะจำเป็นต้องนอน ข่มกว่าจะหลับช่างทรมาร หลับนิดหน่อยก็เหมือนหลับมานานเลยตื่นแต่เช้า บ้างก็ตีสาม ตีสี่ ก็หวังไว้เวลาจะทำให้เราเข้าใจอะไรดีขึ้น สิ่งที่เรามองว่าสวยงามมาตลอดอาจเป็นภาพลวงตา .... ผมจะรับได้หรือเปล่า วันนี้ต้องเดินทางไปงาน Thailand LinuxExpo 2004 ที่ตึก UN (สหประชาซาติ) ตลอดทั้งวัน ต้องบรรยายในช่วงเช้าที่ บูธ ประมาณ ชั่วโมงหนึ่ง รู้สึกเจ็บคอมากขึ้น หลังจากเมื่อวานกลับไปเจ็บคอบ้าง มีน้ำมูก วันนี้น้ำมูกหายไป เหลือร่องรอยของความเจ็บช้ำในลำคอ แต่ก็ยังคงดื่มน้ำเย็น กินน้ำแข็ง อยู่ปกติไม่ถืออยู่แล้วครับ เป็นเองได้ก็หายเองได้ มันคงไม่ตายง่ายๆ ปกติออกงานออกบูธมันก็เหนื่อยเป็นธรรมดาอยู่แล้วแต่วันนี้รู้สึกเหนื่อยผิดปกติ ปวดหัว ไม่สบาย เจ็บคอ รุมเร้าเข้ามาพร้อมๆ กัน แต่ก็ยังคงทำหน้าที่จนจบทั้งวัน.. บริเวณงานก็ไม่ใหญ่โตมากนัก มีบูธของบริษัทต่างๆ มาออกร้านกัน อยากทำบัตรสมาร์ทการ์ด แต่ต้อง

นั่งๆ อยู่ก็ต้องเดินทางไปตึก UN (สหประชาชาติ) งาน Thailand LinuxExpo แบบกะทันหัน จริงๆ ผมมีหน้าที่ต้องไปในวันพรุ่งนี้ ต้องเอาของไปให้ที่งาน กะว่าเดินดูสักนิดแล้วกลับเลย แต่ฟ้าไม่เป็นใจครับโดนโยนไมโครโฟนให้โดยไม่ทันตั้งตัว ไม่ได้เตรียมเนื้อหา สคริปต์ มาล่วงหน้า ทั้งยังเป็นหวัดเจ็บคอ ท่าทางจะไอด้วย แต่ไหนๆ ก็ ไหนๆ แล้วน้องพริ้ตตี้ ทำตาหวานเข้าหน่อยเป็นใจอ่อนขึ้นพูดไปซะครึ่งชั่วโมง ออ ก่อนหน้าผมพูด น้องพริ้ตตี้ เล่นเกมคนมายืนชมเยอะมาก แต่พอผมขึ้นไปคนหลายเกลี้ยง สงสัยหน้าตาหล่อเกินไป (โทรมไปหน่อย หนวดเคราก็ไม่ได้ถางไป) พูดเสร็จเสียงหายไปอีก น้ำมูกเริ่มออกมาสูดอากาศรำคาญจริงๆ ..... พรุ่งนี้ต้องไปจริงๆ คนจะเยอะเหมือนวันนี้หรือเปล่ายังไม่รู้เลย แต่วันนี้คนเยอะกว่างาน Linux Empowerment เยอะ ก็ดีครับ ตอบปัญหากันเสียงแหบเสียงแห้ง.... ตอนนี้ไม่มีกล้องส่วนตัวเลยไม่ได้เก็บรูปงานมาฝาก เดี๊ยวจะหาจากกล้องคนอื่นมาฝากครับ....

ตั้งแต่เมื่อวานนี้แล้วที่ได้หวนเข้าสู่วัฏจักรเก่าๆ การได้อยู่คนเดียว... ทำงาน กลับบ้าน ไม่มีเสียงที่เคยเป็นกำลังใจอย่างเคยรู้สึกแปลกและเหงาจับใจ อีกฝากฝั่งหนึ่งของชีวิตที่ได้กลับมาเป็นอีกครั้ง ความรู้สึกที่ต้องยอมรับ ความรู้สึกที่ยากจะบรรยาย วันนี้ตื่น มาตอนเช้า นอนรอเสียงโทรศัพท์อย่างเคย...แต่นึกขึ้นได้ว่ามันไม่มีแบบนั้นแล้ว เศร้าแต่ก็ต้องเดินต่อไป อาการหวัดยังคงมีอยู่ เริ่มมีน้ำมูกมากขึ้นแล้วละ นานๆ จะเป็นหวัดสักครั้ง นานมากแล้วที่ไม่เป็นอะไร นอกจากอาการปวดหัว ปวดท้องที่เป็นอยู่ประจำ ร่างกายชักอ่อนแอ .... ไม่หิว ไม่ง่วง ไม่เคยเป็นมาก่อน นอนหลับๆ ตื่นๆ เผลอมองแต่โทรศัพท์ อาการชักไม่ดีเมื่อไหร่จะหายสักที นี่แค่สองวันเอง แต่มันยาวนานมาก ความคิดมุมมืด กับความคิดมุมสว่าง ต่อสู้กันบนตัวตนของคนทุกคน ไม่พ้นแม้่แต่ตัวผมเอง วันใดความคิดมุมมืดเอาชนะได้ วันนั้นจะเป็นอย่างไร ตัวเรา คนรอบข้าง... ความรู้สึก ความผูกพันจะเหมือนเดิมกันไหม ก็หวังให้รับรู้และเข้าใจ รับฉันให้ได้นะคนดี....

การให้อภัยสำหรับผมเป็นการให้ที่ยิ่งใหญ่ ยิ่งกับคนสำคัญไม่ว่าจะเป็นญาติพี่น้อง หรือคนพิเศษ การให้อภัยสำหรับกับคนที่รู้ว่าเขาทำผิด และจะไม่ทำมันอีก คนยอมปรับปรุงตัวเองได้เสมอ เมื่อเรายังมีความรู้สึกดีต่อกันเราควรหยุดคิดมองในแง่มุมที่ดีๆ อย่าให้ความโกรธ หรือความลุ่มหลงมันบังตาจนทำให้สิ่งดีๆ มันเลือนหลายไป ทำลายเยื่อใย ทำลายมิตรใมตรี สิ่งที่ดีที่สุดสำหรับผมแล้วมันไม่ใช่สิ่งของที่จะหยิบฉวยได้ตามท้องถนน การตัดสินคนเพียงเสี้ยววินาที มันอาจทำร้ายใครต่อใครอีกหลายคน หรือแม้กระทั้งตัวเราเอง ความดื้อดึง หยิ่ง ถือทิฐิ ถึงแม้มันทำให้เราดูแข็มแข็งในวันนี้ แต่วันข้างหน้าผมเข้าใจว่าไม่ต้องเดาว่ามันจะเกิดอะไรขึ้น แต่ผมก็ได้แต่ภาวนาว่าอย่าให้มันเกิดสิ่งเลวร้ายขึ้นอีกกับใคร ทำได้แค่เป็นห่วง และถามถึง อย่าให้เธอรู้เลยว่าผมเป็นอย่างไร .... จากที่สุดสู่ค่าศูนย์ สูญศักดิ์ ....

สุดจะรั้ง.. มันคือความจริงสำหรับคนที่ไม่เหลือความรักให้กัน วันเวลามันพิสูจน์อะไรๆ หลายๆ อย่าง พิสูจน์ตัวเราว่าไม่เหมาะสมสำหรับเขา พิสูจน์ ความรัก ว่ามันไม่มีอยู่จริง รักแท้ไม่มีในโลก ความรักมันไม่ใช่สิ่งสวยงามเลยสักนิด วันนี้มันจบสิ้นแล้ว มันไม่มีอะไรให้เราต้องทุ่มเทอีกต่อไป ค่ำคืนที่ผ่านไป ขอให้มันผ่านเลย คงบอกตัวเองได้แค่นี้ บอกได้แค่ว่ามันไม่ใช่ที่ผ่านมาเราหลอกตัวเองกันมาตลอด วันนี้เขาเจอคนที่เขาต้องการแล้ว....

นานถึงครึ่งเดือนแล้วที่ไม่ได้เข้ามาเขียน blog เวลามันรวดเร็วเสียจริงๆ จากวันสู่วัน จากคืนสู่คืน ความทุกข์ ความสุข แวะเข้ามาเยี่ยมเยียนแล้วจากไป เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ฝากไว้แต่รอยจารึกแห่งความทรงจำ จำสั้น จำนาน จำจนตาย! มันล้วนขึ้นกับตัวเราทั้งสิ้น เฝ้าคิดวนเวียน ทบทวน ย้ำคิด ย้ำทำ เจ็บแล้ว เจ็บอีก มันไม่มีเขตสิ้นสุด ในเมื่อเรายังปล่อยให้ตัวเราเดินตามกฏแห่งธรรมชาติ กฏแห่งความคิดของคน กิเลส รัก โลภ โกรธ และ หลง มันมอมเมาให้ล่มหลง คนที่จิตใจอ่อน ประมาท ย่อมตกเป็นทาส เราเคยได้รับการสอนมาหลายต่อหลายรูปแบบ มีสิ่งหนึ่งที่ได้รับบ่อยๆ คือ "ให้ทำในสิ่งที่คิดว่าดีและถูกต้อง" และย้ำนักย้ำหนาว่า "จะต้องไม่ทำให้คนอื่นเดือดร้อน" เราคิดว่าสิ่งที่เราทำสิ่งที่เราทุ่มเทมันมีคุณค่า มันเป็นสิ่งที่ถูกต้อง มันไม่ทำให้คนอื่นเดือดร้อน แต่อยู่มาวันหนึ่งมีคนบอกว่าทำใมต้องทำแบบนี้ทำใมเป็นแบบนี้ เป็นแบบนี้ไม่ได้นะ มันไม่ถูกต้อง มันกำลังทำให้บางคนเจ็บ มันทำร้ายใครบางคนอยู่ ความสับสน ความกังวนแวะเวียนเข้ามา เข้าสู่วัฎจักรแห่งความทุกข์ คิดทบทวนย้อนไป พบว่าเราทุ่มเทเวลากว่าค่อนแห่งความเป็นส่วนตั

ตั้งแต่เข้ามาอยู่เมืองหลวง กทม. แห่งนี้ยังไม่ค่อยประทับใจกับคนชับรถเมล์สักเท่าไรนัก ดูๆ แล้วจ้างมาชับรถหรือจากมาเป็นเทวดากันแน่หว่า รวมไปถึงพวก มอเตอร์ไซรับจ้างด้วย ช่วงหลังเลยเดินเอาแทนนั่งรถเข้าซอย ขี้เกียจเสียอารมณ์ นั่งรถเมล์บ่อยๆ นานๆ จะเจอบริการดีๆ ส่วนมากจะเจอรถแอร์ ยูโร นะที่ยิ้มๆ รถร้อนนี้โคตรเทวดาเลย ... วันนี้จะเจอกับเทวดาอีกไหมน้า...?

ความฝันอยากหนึ่งของผมตั้งแต่แรกเข้ามาทำงานที่นี้คือ อยากเห็นการร่วมกันพัฒนาของคนไทย แม้จะเป็นจุดเล็กๆ ต่อไปเมื่อกล้าแกร่งเราก็จะมีบทบาทบนสังคมโลกได้ หยุดก่อนท่านผู้กล้าทั้งหลาย ใช่เราจะรวมตัวกันแค่นี้ จุดมุ่งหมายคือเวทีโลก นั้นคือขอให้เวที OpenTLE.Org เป็นเวทีประลองเพื่อลับฝีมือของท่านทั้งหลายให้แข็งแกร่ง ซึ่งผลที่ได้ก็จะส่งไปยังต้นน้ำต่างๆ ไม่ช้าก็เร็ว แต่ผลเบื้องต้นที่ได้จะตกแก่พี่น้องคนไทยทุกคน... หลังจากที่คุยกันมานานภายในทีมว่าเราจะผลักดันให้เกิดการพัฒนาร่วมกันมากขึ้น โดยจะจัดตั้งแหล่งที่เก็บให้กับ Contributors ที่สนใจในการพัฒนา หรือ จัดทำ Packages (หวังว่าจะมี Patch มาด้วย) มาวันนี้พี่กำธรซึ่งเป็นหัวหน้าอันดับใกล้ที่สุดได้ให้ไฟเขียว (เหลืองหรือเปล่าอะ ? แต่ถือว่าเขียวนะ) มาวันนี้เลยจัดตั้ง people ซะเลยช้าไปจะไม่ได้การ การร่วมกันพัฒนาในครั้งนี้จะมีสองส่วนคือ 1. http://blog.opentle.org เป็นที่รวมเสียงแห่งการพัฒนา เสียงบ่น และ ข่าวคราวการพัฒนาแบบ Real Time ลบคำที่ว่า "มักทำการหมกเม็ด" ให้สิ้น 2. ftp://ftp.opentle.org/people เป็นที่เก็บรวบรวม packages ที่

เมื่อวานนอนเอาตอนตีห้า ตีหกเห็นจะได้นั่งเล่นไปเรื่อยๆ ตื่นมาตอนเที่ยงหิวจัด ต้มมาม่าไปสองห่อใส่ทูน่าของโปรดไปอีก 1 กระป๋องกินเสร็จพี่ Kitty ชวนไปเที่ยวงาน Commart โดยล่อด้วย Kill Bill เลยไปกับเค้าด้วย 4 หนุ่มไปทางกลางคน (ผมเด็กสุด) เดินดูงานจนเหมื่อยตุ้ม ดูไปดูมา การจัดวางผังงานเหมือน Com World ไม่มีผิดเพี้ยน เหมือนขนาด บ. ไหนเคยอยู่ตรงไหน วันนี้ บ. นั้นก็อยู่ตรงที่เดิม แหมช่างเป็นไปได้ !! น่าเกลียดจริงๆ (ฝ่ายไหนน่าเกลียดก็คิดเอาเองเด้อ) ก่อนกลับเจอเพื่อนเก่าเพื่อนแก่เลยทักทายทำเอาหลงกับพี่ๆ ที่ไปด้วยกัน หาไม่เจอเลยมายืนดูน้องวสิน ตู้จินดา เด็กไทยหัวใจ IT ขึ้นโชว์การทำ Animation เป็นเครื่อง Mac โอ้เจ้าโดน Mac จีบไปซะแล้ว ฮ่าๆ เลยคุยเล่นๆ กะพี่ๆ เค้าว่า เล่น OpenSource ไม่ได้ตังค์ ไปเล่น Mac น่าจะรุ่งกว่า ... ออ.. คุยกันตอนหาเจอแล้วนะครับ ลืมไปว่าซื้อ batt มือถือมาเปลี่ยนด้วย ตอนหลับแวะ IT Mall เดินไปอีกจนเหมื่อย แถมท้องไม่ค่อยดี เลยอัดข้าวไปสองจานชดเชยส่วนที่สีกหรอ ออกจาก IT Mall กะแวะดูหนังที่ รัชโยธิน แต่แม่เจ้า!! ไม่มีที่จอดรถครับคนเยอะมาก แถมขณะนั้นท้องไส้เริ่มปั่นป่วนมาอีก เล

วันนี้ลองเล่น Blogger ในรายละเอียดต่างๆ จึงได้เปลี่ยนแปลงหน้าตา และที่สำคัญคือได้เปลี่ยนบ้าน ไปยัง OpenTLE.Org ดังนั้นเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ที่เข้ามาอ่านถ้าหน้าหลักไม่ update ก็ให้ไปเยี่ยมชมกันได้ที่ http://jedi.links.nectec.or.th/mrchoke/blog/ http://jedi.opentle.org/mrchoke/blog/ http://www.opentle.org/mrchoke/blog/ ลองเข้ากันดูคงได้สัก link หนึ่ง หลายวันอีกแล้วที่ไม่ได้ update ข้อมูล อาทิตย์นี้ทั้งอาทิตย์รู้สึกเหนื่อยๆ เหนื่อยหัวใจเป็นพิเศษ พยายามไม่คิดมากแล้วแต่มันยังห้ามไม่ได้ว่างเมื่อไหร่ อยู่คนเดียวเมื่อไหร่มันฟุ้งซ่าน คนสองคน เมื่อไม่เข้าใจกันพูดยังไงมันก็จูนกันไม่ติดทำอะไรก้ดูจะขัดใจกันไปซะหมด ทำให้ความหวังดีกลับกลายเป็นเรื่องน่ารำคาญไปซะนี่ ส่วนเรื่องที่ดูเหมือนว่ามีความสุขของอีกฝ่าย กลับเป็นเรื่องที่ทำให้อีกฝ่ายไม่สบายใจ เจ็บ... หวังไว้ว่าความเข้าใจจะหลับคืนมาสักวันหนึ่ง มันคงไม่สายเกินไปสำหรับซีวิตสองชีวิต ที่มีโอกาสได้มารู้จักกัน สักวันหนึ่งความหวังดีซึ่งกันและกันจะกลับมาสวยงามดังเดิม สักวันหนึ่งสิ่งที่เป็นความสุขของฝ่ายหนึ่งจะเป็นความสุขที่ยิ่งกว่าของอีกฝ่

ไม่ได้มา update Blog หลายวัน พอดียุ่งๆ ติดงานสองงานต่อกัน งานแรกก็งาน Linux Empowerment 10 - 11 แล้วก็ลงต่อมาที่ ม.สงขลา หาดใหญ่ งาน WUNCA 12th(Workshop on UniNet Network and Computer Application 12th) 12 - 15 เดี๊ยวพรุ่งนี้ก้จะไปเที่ยวกันที่ เกาะลังกาวีกัน ปีนี้เป็นปีที่สองที่มีโอกาสได้เจ้าร่วม งาน มหกรรมโอเพนซอร์ส ปีนี้รู้สึกเงียบเหงาผิดปกติ จนมีสื่อหลายสื่อออกข่าวในเชิงเป็นห่วงสถานการณ์ของ โอเพนซอร์สเมืองไทย อืมม มันก็มีหลายส่วนเข้ามาประกอบกัน ครั้งต่อไปคงดีกว่านี้ นั้นคือความหวัง! ส่วนงาน WUNCA 12th ที่กำลังร่วมอยู่ก็เป็นงานที่ หน่วยงานระดับอดุมศึกษามาร่วมกันทำ Workshop แลกเปลี่ยนความรู้และผลงานกัน ม.สงขลาเจ้าภาพ ปีนี้ได้นำเสนองานที่ได้ประยุกต์ใช้โอเพนซอร์ส มาใช้ในจัดการระบบเครือข่ายตลอดทั้งงานเลยก็ว่าได้ เดี๊ยวว่างๆ จะมาบ่นต่อ ออ งานนี้ได้แบก LinuxTLE LiveCD มาฝากแจกในงานด้วย

แฮะๆ เขียนกันไม่ทัน ไม่เขียนต่อดีกว่า

จริงๆ วันนี้ตั้งใจตื่นเช้า เพื่อซักผ้า แต่ไม่สำเร็จตื่นแล้วหลับแล้วก็ตื่นฮ่าๆ เลยไม่ได้ซักผ้าเลยตื่นอาบน้ำกินข้าวเข้า Lab ร้อนโคตรเลยในรถเมล์ นั่งมาเจอครอบครัวหนึ่งไม่รู้คนไทยหรือเปล่าพูดฟังไม่ค่อยรู้เรื่องเลย จะลงป้ายกลับหาร้องเท้าไม่เจอ ฮ่าๆ สงสัยลูกเอาไปเล่น พอดีเหลือบไปเห็น เลยสะกิดชี้ให้ดู ไม่ดูแฮะ มีคนข้างๆ เค้าก็เรียก ป้าๆๆ เลยหันมาดู ได้ร้องเท้าไปใส่เหมือนเดิม เข้ามาใน lab เจอคุณกริซ นั่งประสานงานอยู่คนเดียว เราก็แว๊บไปหาตังให้ลูกใน neopet ได้พัน np ได้มั้ง มานั่งทำงานต่อปล้ำกับ Tablet PC ยังไม่ได้เลย คุณ ]d แนะให้ hardcode เหอๆ ทำได้ป่าวอะเนี๊ยะ เออ ... build Gnomemeeting ตั้งไว้ลืมลองเอามาลองดูซะเลย เย้ๆ ทำงานดีขึ้นเยอะครับว้าวว

วันนี้เข้า Lab สายอีกแล้ว เมื่อวานเอา Tablet PC ที่จะ Show ในงานกลับบ้านด้วยกะจะนำมาปรับแต่งที่บ้านแต่ โอ้...ลืมเอา keyboard มาด้วยเลยแห้วได้แต่นั่งดู แล้วก็เล่นถอดไพ่บน Window$ จนดึก ตอนเช้าฝนตกอีกหลับไม่รู้เรื่องเลยครับทั่น!! เข้า Lab มาก็ง่วนเลยครับปรับแต่ง Notebook ที่จะเอาไป Show เลยมีโอกาสทำ RPM ndiswraper ไว้ใช้ซะเลย up Wireless Centrino up ไป up มาไม่ยอมได้ซะทีแปลกดีแฮะ พอ down eth0 แล้ว up ใหม่ได้เลยมึน ส่วนเจ้า Tablet PC ก็ลงไปสามสี่รอบค้างทุกรอบ พี่กำธรเลยแนะนำว่าลงเฉพาะ base แล้วค่อย apt เอา อืมม...ได้ผลแฮะ มันไปติดตอน load cup เพิ่งจะเจอเป็นครั้งที่สองครับ จริงๆ แล้วมันไม่ได้ค้างนะ แต่มันนาน แต่เมื่อเช้ามันนานๆ เข้ามันค้างแฮะ ... เจอกับ CPU Via และ Tranmeta แปลกหลายๆ ได้มีโอกาสลอง Sound 5.1 ใช้ลำโพงสามชุด ได้ผล แต่ต้องดู DVD เด้อ ดู Lion King กัน มีเสียงหน้าหลังแบบไม่เคยสัมผัสมาก่อน ส่วน TV Tuner ลืม Option ของ Bttv เลยตั้งค่าผิดไปติดไว้ก่อนเพราะจะกลับบ้านพอดี อ้อ!! ลอง Gnommeeting ค้างไว้ด้วย ทำ RPMS ไว้แล้วยังไม่ได้ทดสอบเลย ก่อนกลับบ้านหอบ Tablet PC ติดมาด้วยแต่ง่

สองสามวันก่อนได้ไปทานข้าวที่บ้านคุณกำธร ระหว่างนั่งทานมื้อเช้ากันได้พูดถึงตะเกียบกัน เลยมีความคิดแว๊บเข้ามาในสมองในชั่วขณะ จับใจความได้ว่า ปกติคนไทยเราใช้ช้อนในการรับประทานอาหาร ซึ่งจะใช้มือข้างที่ถนัดในการจับถือ แต่เนื่องด้วยไทยเราได้รับเอาวัฒธรรมการรับประทานอาหารมาจากหลายที่หลายชาติพันธุ์ด้วยกัน ทำให้มีอุปกรณ์เพิ่มเข้ามา อย่างเช่น ตะเกียบเป็นต้น สิ่งที่ให้ข้อคิดผมคือ ผมสามารถที่จะเปลี่ยนจากจับช้อนด้วยมือถนัดของผมไปเป็นตะเกียบได้อย่างไม่ขัดเขิน..... พอจะนึกออกไหมครับว่าผมจะโยงเข้าเรื่องอะไร ? ครับคงหนีไม่พ้นกับ การใช้ OS ปกติเราใช้ M$ กันแต่หลายคนใช้แบบไม่ถูกต้องนักถ้าเราปรับเปลี่ยนมาให้มันถูกต้อง หรือหลีกเลี่ยงการกะทำเช่นนั้นแล้วหันมาใช้ตะเกียบแทนก็คงดีใช่น้อย ........ บ่น หลายวันมานี้รู้สึกอึดอัดนิดหน่อยเพราะทำอะไรไม่ค่อยจะ freedom สักเท่าไหร่ ในการใช้งานเครือข่าย เพราะโดนจัดระเบียบสังคมกันใหม่อะไรที่ไม่จำเป็นก็ปิดๆ มันไปซะ อะไรที่มากๆ กะจำกัดมันซะหน่อย อืมมก้ดีนะถ้าทำแล้วมันเท่าเทียมกันจริงๆ ไอ้ที่เค้าเห็นว่ามันไร้สามารถแต่ผมกลับมองว่ามันยังมีประโยชน์ อันที่เค้ากลัวว

วันนี้รู้สึกปวดขาจังนั่งนานๆ สงสัยจะแก่แล้ว ... เมื่อคืนหลับๆ ตื่นๆ นอนไม่ค่อยเต็มอิ่มสักเท่าไหร่ เลยเข้ามา lab สายไปหน่อย เข้ามาก็เข้าไปดูแมวที่่เลี้ยงไว้ใน neopet ไม่มีเวลาดูมันเลย ฮ่าๆ คุณหน่อยไม่น่าแนะนำให้ผมเล่นเลย วันนี้ได้เจ้า Neverlock ช่วยหาตังค์ให้ได้หลายพันเลยทีเดียว วันนี้ ไล่ build rpms ต่อได้ในส่วนของ system ทั้งหมดแล้ว เดี๊ยวจะไต่ขึ้นมาระดับ tools แล้วละ วันนี้ติด shadow-utils ที่ยัง up ไปยังรุ่นปัจจุบันไม่ได้ ติด patch ของ FC อีกแล้ว ขัดใจจริงๆ ไว้รุ่นหน้าจัดการเองดีกว่า จะได้จัดการง่ายๆ หน่อย คืนนี้ไม่รู้ซะตากรรมว่าจะนั่งได้นานแค่ไหนเพลียๆ ยังไงซอบกล เข้า IRC ไม่ได้ซะแล้วเดี๊ยวค่อยลองดูใหม่อีกที ถ้าไม่ได้ก็หมายถึงโดน block ถาวร เวรกรรมจริงๆ อะไรๆ ก็โดน ปิดโดนกั้นไปซะหมด

ลงเสร็จแล้วเล่นเอาซะเลยเที่ยงเลย ผิดหวังเล็กน้อยลง LinuxTLE Lite-II ไม่ได้แฮะ เป็น i586 เราไม่ได้ใส่ลงไปด้วย งั้นใครใช้ ที่ไม่ใช่ CPU i686 หรือเทียบเท่าก็หมดสิทธิ์สิเนี๊ยะ ทั้ง Lite ทั้ง Live หมุน modem ได้ด้วยหน้าไม่แตกแฮะคราวนี้ เดินไปดูเครื่อง Robot Sansarn มันงอแงไม่ยอมเข้า X (พอดี bot มี GUI ด้วย) เลยไปนั่งตรวจสอบอยู่พักใหญ่ ก่อนหน้านี้ต้องลง kernel 2.6.3 (patch เอง) เพราะว่าเป็น M/B Chipset ATI IXP เจ้าปัญหาของ ASUS P4R800-VM แต่ตอนนี้ kernel 2.4.25+ ก็ใช้ได้แล้ว เลยเอาไปลงให้ใหม่ตอนนี้ก็ลื่นดีรอดูอีกที

วันนี้มีคนหิ้ว Desknote มาให้ลง LinuxTLE ให้ แต่ยังไม่ได้แบ่ง Partitions เลยต้องรับบทบาท ลง OS ให้ทั้งสองตัว ลง Window$ XP โคตรนานเลยแฮะ รอจนเมื่อยตุ้ม ...แต่ขา M$ ก็บอกว่าลงนาน แต่ Boot เร็ว เออ... สงสัยต้องยกเครื่อง TLE ให้ Boot เร็วกว่านี้แฮะ ฮ่าๆๆ ได้ทีลง TLE Lite II ให้ซะเลยไม่รู้จะงงหรือเปล่าหาหนังสืออ่านหน้าตาคล้ายๆ แต่อะไรๆ มันเปลี่ยนไป เอานาค่อยๆ เรียนรู้กันไป ... เช้านี้เลยยังไม่ได้ Build อะไรเลย นี่ก็เป็นเหตุผลว่าทำใมผมไม่ชอบวันทำงานวันธรรมดา เพราะมันมีอะไรมาวุ่นวาย จะทำงานก็ไม่ค่อยมีสมาธืสักเท่าไร สู้วันหยุด หรือกลางคืนก็ไม่ได้สบายใจกว่าเยอะ

สองสามวันแล้วง่วนกับการไล่ build rpms บน ระบบ LinuxTLE โดยการเริ่มไล่ อาศัย วิธีการและลำดับของ lfs แต่เอา spec จาก Fedora Core2 หลายๆ ตัวได้ upgrade เป็นรุ่นปัจจุบัน หลายตัวก็ไปไม่ถึงฝัน เพราะมันยังไม่เข้ากับเพื่อนๆ ด้วยกันเลยถอยมาอยู่ที่เดิมที่แน่นอนกว่า แต่ที่เจอก็ มีแค่ texinfo เท่านั้นเองที่มันไปป่วนกับ groff รุ่นนี้ขอดู spec เขาไปก่อน เฉพาะ base กระมัง ส่วนระดับบนๆ มันง่ายกว่าคง manage packages กันเอง หลายตัวเหมือนกัน ได้ พี่ kitty มาช่วยดูแลก็สบายไปหลายขุมเลย เจ้า Narachai ก็เอาเรื่องพอสมควรเดี๋ยวเข้าที่ เข้าทางคงโยน packages ไปให้อีก เมื่อคืนทนไม่ไหวเลยหลับไปซะดื้อๆ วันนี้ตื่นมาตอนเช้า 8 โมงกว่าๆ มา patch เจ้า groff ต่อโคตรเยอะ เลยตัดบางส่วนออกไปพอสมควร เพราะดูแล้วไม่กระทบกับภาษาไทยเท่าไหร่ ทำไปทำมา อย่างที่บอกต้อง build texinfo ใหม่ เฮ้อ วันนี้คงได้ไม่กี่ตัว ต้องกลับไปบ้านนอนเอาแรงหน่อย

วันนี้มี Blog เป็นของตัวเองกับเขาละด้วยความอยาก ได้ Gmail ลองกันสักตั้ง แต่ก็ดีนะอยากมีอะไรเขียนเก็บไว้เหมือกัน นั่ง Build rpms ก็สามารถเขียนไว้กันลืมระลึกความหลังได้ มีใครทักท้วงอะไรก็จะได้เปิดมาไล่ดูได้.....