ตอนสายๆ โดนเกณฑ์ไปรับเสด็จสมเด็จพระเทพฯ ตอนลงไปเป็นฤดูร้อน แดดจ้าเชียว ถ้าร้อนนานอีกหน่อยมีสิทธิ์วืดได้ ยืนรอพร้อมจัดแถวไปถึงตึก MTEC โน้นแนะ ข้ามถิ่นไปสองตึกเลยจัดแถวยืนห่างๆ กันเพราะคนน้อยตอนแรกกางแขนออก ก็ยังไม่เต็ม ตอนหลังเลยเอา 4 ช่วงแขน ยืนรอสักพักก็เปลี่ยนฤดูกลายเป็นฤดูฝน ฝนลงเม็ดมาพรำๆ ซ้ำเติมหวัดก็ยังไม่หาย จะวิ่งก็ไม่ได้ มันตกไม่หนักเท่าไหร่นัก
รับเสด็จเสร็จก็ขึ้นมาทำงานต่อ รอ อ.วิภัทธ มาเยี่ยมด้วย ก็ได้คุยกัน แลกเปลี่ยนในเรื่องเทคนิค ตอนเที่ยงได้กาแฟหอมกรุ่น free ไปอีกคนละแก้ว อ.วิภัทธ เป็นเจ้ามือ :)
ตอนสี่โมงชวน หิน กับ อ้อ ไปเดินดูงาน การประชุมประจำปี สวทช. Nanotechnology : the Challenge for Thailand ที่ตึกเพิ่งสร้างใหม่ เมื่อสองสามวันยังสร้างอยู่เลยวันนี้เสร็จแล้ว โคตรหรู เหมือนคนละโลกกะตึก NECTEC เลย วันหลังคงจัดงานแถวนี้ สบายๆ
ขอตัวไปไอต่อ...แค๊กๆๆ
บทเพลงท้องถิ่นอีกเพลงที่ฟังแล้วให้ความหมายดีอีกเพลงที่ผมชอบคือเพลง "อิไซกูนิ" อย่าเพิ่งนึกว่าเป็นภาษาญี่ปุ่นนะครับ มันเป็นภาษาใต้ บ้านผมเองแฮะๆ แปลง่ายๆ ว่า "จะทำใมฉันละ" ประมาณว่าเรื่องของฉันอย่ามายุ่ง.. เนื้อร้องบางคำผมก็ให้ความหมายไม่ถูกเหมือนกันไม่แน่ใจว่าเป็นสร้อยหรือเป็นคำพูดจริงๆ เพราะท้องถิ่นใต้แต่ละที่พูดไม่เหมือนกัน... ลองอ่านเนื้อร้องข้างล่างดูครับ บทเพลง อิไซกูนิ.... ศิลปิน ด้ามขวาน จบละปริญญาโท โอ้โฮ.. ยังไม่มีสามี จบละปริญญาตรี มีลูกสามสี่คน มันเกี่ยวอะไหรละไอ้พวกจากัวมีผัวหม้ายผัว เรื่องส่วนตัวกู จบตรีจบโท ก็มีความรู้ใช่หนักหัวสูไอ้พวกเสือกเมือง จบปริญญาโทร โอ้โฮ.. ได้ทำงานดีๆ จบปริญญาตรีไม่เป็นกะหรี่แน่นอน มันเกี่ยวอะไหรละไอ้พวกหัวอี กระหรี่หม้ายหรี่ศักดิ์ศรีของกู จบตรีจบโทก็มีความรู้ ใช่หนักหัวสูไอ้พวกเสือกเมือง เอาได้เรียนเป็นหลัก ไอ้หย๊ะ... เรื่องรักไม่เคยรู้สึก อ่านๆ เขียนๆ ดึกๆ อะดึก อึดื่น คนไม่กล้าทัก... มันเกี่ยวอะไรอ๊ะไอ้ะพวกจันทร์หวัน วันแต่ละวันมันไม่ทำไหร เรื่องของชาวบ้านมาจุ้นจ้านทำใม เรื่องของหัวใจ อิไซกูนิ
จบละปริญญาโท โอ้โฮ.. ยังไม่
ความคิดเห็น