จริงๆ แล้วเราเดินด้วยขาจริงหรือ ? ถามโง่แฮะ ใครๆ ก็รู้ว่าเราไม่ได้เอาหัวเดิน .. อืมม จริงๆ แล้วผมไม่ได้ซื่อขนาดนั้น การเดินในความหมายของผมคือการเดินไปข้างหน้า.. การนำพาภาระ และ กิจกรรมทั้งปวงที่เราคิดว่าเราต้องทำ การเดินแบบนี้จำเป็นต้องมีพลัง และ กำลังที่เกิดขึ้นจาก จิตใจ หรือที่เรียกกันว่า กำลังใจ นั้นเอง กำลังใจ มี source หรือแหล่งกำเนิดไม่เหมือนกันในแต่ละคน แต่ละช่วงชีวิตก็สามารถเปลี่ยนแปลง Source ไปเรื่อยๆ เด็กๆ อาจมีเพื่อนๆ เป็นกำลังใจ เพื่อนกินเพื่อนตายก็ว่าไป โตมาหน่อย อาจมีแฟน คนรู้ใจ โตมาหน่อย ก็อาจเป็นความหวังในอนาคต พอแก่เข้าหน่อยอาจมีครอบครัว ลูกๆ ดังนั้นบางช่วงชีวิตของเราอาจมีบ้างที่ Source มันหายไปหรือสับสนไม่รู้จะยึด Source ไหนดี แต่ถ้าคิดให้ดีแล้ว ตัวเรานี่แหละเป็น Source ที่ดีที่สุด ติดตัวเรามาตั้งแต่เกิด เป็นตัวแทนของพ่อและแม่ .... เมื่อรู้แล้วในบางครั้งที่ไม่มี Source ใดให้ยึดเหนี่ยวก็จงทำตัวเองให้มีค่าสำหรับตัวเองเถิด.....
บทเพลงท้องถิ่นอีกเพลงที่ฟังแล้วให้ความหมายดีอีกเพลงที่ผมชอบคือเพลง "อิไซกูนิ" อย่าเพิ่งนึกว่าเป็นภาษาญี่ปุ่นนะครับ มันเป็นภาษาใต้ บ้านผมเองแฮะๆ แปลง่ายๆ ว่า "จะทำใมฉันละ" ประมาณว่าเรื่องของฉันอย่ามายุ่ง.. เนื้อร้องบางคำผมก็ให้ความหมายไม่ถูกเหมือนกันไม่แน่ใจว่าเป็นสร้อยหรือเป็นคำพูดจริงๆ เพราะท้องถิ่นใต้แต่ละที่พูดไม่เหมือนกัน... ลองอ่านเนื้อร้องข้างล่างดูครับ บทเพลง อิไซกูนิ.... ศิลปิน ด้ามขวาน จบละปริญญาโท โอ้โฮ.. ยังไม่มีสามี จบละปริญญาตรี มีลูกสามสี่คน มันเกี่ยวอะไหรละไอ้พวกจากัวมีผัวหม้ายผัว เรื่องส่วนตัวกู จบตรีจบโท ก็มีความรู้ใช่หนักหัวสูไอ้พวกเสือกเมือง จบปริญญาโทร โอ้โฮ.. ได้ทำงานดีๆ จบปริญญาตรีไม่เป็นกะหรี่แน่นอน มันเกี่ยวอะไหรละไอ้พวกหัวอี กระหรี่หม้ายหรี่ศักดิ์ศรีของกู จบตรีจบโทก็มีความรู้ ใช่หนักหัวสูไอ้พวกเสือกเมือง เอาได้เรียนเป็นหลัก ไอ้หย๊ะ... เรื่องรักไม่เคยรู้สึก อ่านๆ เขียนๆ ดึกๆ อะดึก อึดื่น คนไม่กล้าทัก... มันเกี่ยวอะไรอ๊ะไอ้ะพวกจันทร์หวัน วันแต่ละวันมันไม่ทำไหร เรื่องของชาวบ้านมาจุ้นจ้านทำใม เรื่องของหัวใจ อิไซกูนิ
จบละปริญญาโท โอ้โฮ.. ยังไม่
ความคิดเห็น